Zamek w Lidzbarku Warmińskim, 11 sierpnia 2019, godz. 11.00
Prezentacja obrazu Antona Hoffmanna „Bitwa pod Heilsbergiem” (Bitwa pod Lidzbarkiem Warmińskim, 10 czerwca 1807), olej na płótnie, 275 x 590 cm, ok. 1907
Bitwa pod Lidzbarkiem Warmińskim, w historii Europy znana jako bitwa pod Heilsbergiem, rozegrała się 10 -11 czerwca 1807 r. i była ważnym elementem wojny Napoleona Bonapartego z IV koalicją w kampanii 1806−1807. Pod względem liczebności biorących w niej udział wojsk (napoleońskich i rosyjsko-pruskich, razem ok. 180 tys. żołnierza), jak również poniesionych przez obie strony strat – poległych i rannych – była największą bitwą w tej wojnie stoczoną w polu na dzisiejszym terenie Polski.
Uczestniczył w niej sam Napoleon oraz wybitni marszałkowie i generałowie obu armii. Jest uznawana za nierozstrzygniętą, mimo to stała się powodem do chwały obu armii i wybranych oddziałów. Stawiano pomniki bohaterom bitwy, na zamówienie władców powstawały jej widoki malarskie i graficzne. Nazwa Heilsberg znalazła się na paryskim Łuku Triumfalnym. Niemcy i Rosjanie spierali się później o to, kto zdobył orła francuskiego 55. pułku piechoty liniowej: pruscy czarni huzarzy czy rosyjscy muszkieterowie parnawscy.
Kto ogląda obraz pędzla Antona Hoffmanna, ukazujący ten właśnie wybrany, najważniejszy z propagandowego punktu widzenia epizod bitwy pod Lidzbarkiem, nie ma wątpliwości, jak było naprawdę. Widzimy dwie formacje: broniących się dzielnie w zwartych grupach francuskich grenadierów we wspaniałych bermycach, i wściekle szarżujących na nich huzarów. Scena zdobycia orła (do drzewca z orłem jest przymocowany sztandar pułku) trochę jakby ginie w ogólnym tumulcie, a uwagę widza przyciągają niezwykle dynamicznie przedstawieni huzarzy na pierwszym planie. W tle bitwy, na osi obrazu, majaczy widok Lidzbarka Warmińskiego, z sylwetami gotyckiego zamku biskupów i kościoła parafialnego.
Bitwa pod Lidzbarkiem Warmińskim, w historii Europy znana jako bitwa pod Heilsbergiem, rozegrała się 10 -11 czerwca 1807 r. i była ważnym elementem wojny Napoleona Bonapartego z IV koalicją w kampanii 1806−1807. Pod względem liczebności biorących w niej udział wojsk (napoleońskich i rosyjsko-pruskich, razem ok. 180 tys. żołnierza), jak również poniesionych przez obie strony strat – poległych i rannych – była największą bitwą w tej wojnie stoczoną w polu na dzisiejszym terenie Polski.
Uczestniczył w niej sam Napoleon oraz wybitni marszałkowie i generałowie obu armii. Jest uznawana za nierozstrzygniętą, mimo to stała się powodem do chwały obu armii i wybranych oddziałów. Stawiano pomniki bohaterom bitwy, na zamówienie władców powstawały jej widoki malarskie i graficzne. Nazwa Heilsberg znalazła się na paryskim Łuku Triumfalnym. Niemcy i Rosjanie spierali się później o to, kto zdobył orła francuskiego 55. pułku piechoty liniowej: pruscy czarni huzarzy czy rosyjscy muszkieterowie parnawscy.
Kto ogląda obraz pędzla Antona Hoffmanna, ukazujący ten właśnie wybrany, najważniejszy z propagandowego punktu widzenia epizod bitwy pod Lidzbarkiem, nie ma wątpliwości, jak było naprawdę. Widzimy dwie formacje: broniących się dzielnie w zwartych grupach francuskich grenadierów we wspaniałych bermycach, i wściekle szarżujących na nich huzarów. Scena zdobycia orła (do drzewca z orłem jest przymocowany sztandar pułku) trochę jakby ginie w ogólnym tumulcie, a uwagę widza przyciągają niezwykle dynamicznie przedstawieni huzarzy na pierwszym planie. W tle bitwy, na osi obrazu, majaczy widok Lidzbarka Warmińskiego, z sylwetami gotyckiego zamku biskupów i kościoła parafialnego.
